ഈ ഹിമദൂരങ്ങളിൽ സതി,
നീയെന്റെ പാതിയായി..
മനസ്സിന്റെ തപസ്സായി , ഉന്മാദമായി മോക്ഷമായി..
അപരാഹ്നങ്ങളിൽ നീയണിഞ്ഞ വെയിൽപൊന്നിനും,
വിഷുവങ്ങളിൽ ചൂടിയ കൊന്നപ്പൂവിനും,
നിന്റെ പാതിരാസൂര്യനും ഈ പകൽചന്ദ്രനും
നിന്റെ പ്രണയലാവയുടെ നീറ്റലിനും,
അതൊഴുകിപ്പരക്കുന്ന മുറിവിനും
തീമഞ്ഞ നിറം..
ചുടലപ്പറമ്പിലെ ഭസ്മനിറമണിഞ്ഞവന്
സതീ, നീ തന്നെ ഒരത്ഭുതമഞ്ഞ...
ഒടുവിൽ ഒരഗ്നികുണ്ഡത്തിന്റെ തീയിൽ വെന്ത്
എന്റെ നെഞ്ചിൽ അണയാകനലായി.
ജട പിടിച്ചു നിലത്തടിച്ച് അലറിയിറങ്ങുമ്പോൾ, ചുവടുകളിൽ താണ്ഡവമായി,
മൂന്നാം കണ്ണിലെ രൗദ്രതയുടെ ചുവപ്പായി...
